 |
| © AFP 2017 / Atta Kenare |
Vladimir Ardayev, δημοσιογράφος για το RIA Novosti
Η Τεχεράνη απείλησε [1] ότι μπορεί να εγκαταλείψει αμέσως τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα. Σύμφωνα με τον πρόεδρο Χασάν Ρουχανί, οι πράξεις της Ουάσινγκτον που επέβαλαν νέες κυρώσεις εναντίον του Ιράν ωθούν τη χώρα του και, ως εκ τούτου, θα ακυρώσει τα αποτελέσματα όλων των συμφωνιών που έχουν συναφθεί νωρίτερα με τη Δύση. Κάλεσε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump ' κακό εταίρο'.
'Τους τελευταίους μήνες ο κόσμος έγινε μάρτυρας στο ότι οι ΗΠΑ εκτός από τη συνεχή και επανειλημμένη παραβίαση των υποσχέσεων από το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσεων (JCPA) αγνόησαν διάφορες άλλες παγκόσμιες συμφωνίες και έδειξαν στους συμμάχους ότι δεν είναι ούτε καλός εταίρος, ούτε η αξιόπιστη πλευρά στις διαπραγματεύσεις '- δήλωσε ο Ρουχάνι.
Το μέλος της επιτροπής του Συμβουλίου Ομοσπονδίας για τις διεθνείς υποθέσεις Oleg Morozov διαβεβαίωσε το RIA Novosti ότι η Ρωσία θα κάνει ό, τι είναι δυνατόν για να πείσει το Ιράν να αποφύγει ένα τέτοιο βήμα. Ταυτόχρονα, τόνισε ότι η παρόμοια κατάσταση έγινε 'άμεσο αποτέλεσμα της αδυναμίας των ΗΠΑ να διαδραματίσουν ταυτόχρονα ρόλο του παγκόσμιο χωροφύλακα, δικαστή και εκτελεστή'.
Ρητορική ή πραγματική απειλή;
Η συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ της Τεχεράνης και των «έξι» διεθνών διαμεσολαβητών στις 14 Ιουλίου 2015 στον κόσμο ονομάστηκε ιστορική – σηματοδότησε την διευθέτηση του μακροπρόθεσμου προβλήματος που συνδέεται με την υλοποίηση του πυρηνικού προγράμματος από το Ιράν. Το κοινό ολοκληρωμένο σχέδιο δράσεων που έγινε αποδεκτό από τα μέρη και τέθηκε σε ισχύ στις 16 Ιανουαρίου 2016, προέβλεπε την απομάκρυνση από την Ισλαμική Δημοκρατία των οικονομικών και χρηματοοικονομικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν εναντίον της από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
 |
| © AP Photo / Ebrahim Νοροόζι |
Ωστόσο, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, ο οποίος ανέλαβε θέση τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, έδωσε την εκτίμηση της πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν, αποκαλώντας την 'άχρηστη', 'αηδιαστική' και ' την χειρότερή στην ιστορία'. Και παρόλο που η Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε επισήμως ότι το Ιράν, σύμφωνα με την Αμερικανική κυβέρνηση, ικανοποιεί τις συνθήκες του SVPD, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν νέες κυρώσεις εναντίον της χώρας - για την υποστήριξη της τρομοκρατίας, τη δράση στη Συρία, την ανάπτυξη του πυραυλικού προγράμματος και τις συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σε απάντηση, το κοινοβούλιο του Ιράν ενέκρινε το νομοσχέδιο επιλογής ύψους 520 εκατομμυρίων δολαρίων για την εφαρμογή του προγράμματος πυραύλων. Και τώρα απείλησε και με μια αποχώρηση από την πυρηνική συμφωνία.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Μέχρι στιγμής, είναι μόνο ρητορική που δύσκολα θα αποκτήσει πραγματική εξέλιξη, θεωρεί ο πρόεδρος του προεδρείου του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής Fedor Lukyanov. Οι ενέργειες του Κογκρέσου των ΗΠΑ, οι οποίες επέμεναν στην επιβολή κυρώσεων, έχουν επίσης ως στόχο να προκαλέσουν το Ιράν σε αποτέλεσμα της συμφωνίας και, επομένως, να μεταβιβάσουν σ 'αυτό όλη την ευθύνη για την αναταραχή της πυρηνικής συμφωνίας, έχοντας την απομακρύνει από τον εαυτό της. Κανείς - ούτε η Ουάσινγκτον, ούτε η Τεχεράνη - επιθυμούν να ενεργήσουν σε αυτή την περίπτωση, να πάρουν το προβάδισμα καταστροφής των διεθνών συμφωνιών που επιτεύχθηκαν με τέτοια δυσκολία, είναι πεπεισμένος. Ένα άλλο πράγμα είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν τελικά να οδηγήσουν την Τεχεράνη στην γωνία και να την οδηγήσουν σε αδιέξοδο.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες επίσημα παραμένουν στη συμφωνία, θα συνεχίσουν εναντίον του Ιράν, μια πολιτική αποσιώπησης των κυρώσεων και εύρεση νέων αιτίων για την εισαγωγή τους, τότε η Τεχεράνη το να συμμορφωθεί με τους όρους της πυρηνικής συμφωνίας δεν θα έχει νόημα, διότι θα χαθούν όλα τα πλεονεκτήματα της εν λόγω συμφωνίας και τα χέρια του Ιράν θα μείνουν δεμένα. », λέει ο Fyodor Lukyanov.
Η αντίδραση στο Ρουχάνι είναι απολύτως επαρκής και λογική, πιστεύει ο Πρόεδρος του Κέντρου για τις στρατηγικές επικοινωνίες Ντμίτρι Αμπάλλοφ. Και το πιο σημαντικό, αυτό που δείχνει είναι η αναποτελεσματικότητα της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία οδήγησε στην επιδείνωση των χρόνιων προβλημάτων στον κόσμο, όπως στην Βόρεια Κορέα και στο Ιράν.
'Η κατάσταση με τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν διαφέρει θεμελιωδώς από το γεγονός ότι η Τεχεράνη, σε αντίθεση με την Πιονγιάνγκ, πληροί τις προϋποθέσεις της συμφωνίας με τη διεθνή κοινότητα και η Βόρεια Κορέα δεν συμφωνεί.
Αλλά εάν, στο τέλος, υπάρχει σχεδόν ίση πίεση στις δύο χώρες — ποια είναι η έννοια όλων των τυχόν συμφωνιών; «Ως αποτέλεσμα, της Ουάσιγκτον οι δράσεις όχι μόνο υπονομεύουν τις προσπάθειες πολλών χωρών για ύφεση στον κόσμο, αλλά επίσης καταστρέφουν το σύνολο της αρχιτεκτονικής της διεθνούς ασφάλειας», λέει ο Ντμίτρι Abzalov.
 |
| © AP Photo / Ahn Young-Joon |
Η Ατομική βόμβα ως εγγύηση απαραβίαστου
Όλες οι πολιτικές των τελευταίων ετών που ασκεί η Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ωθούν τους αρχηγούς των κρατών σε πολύ απλό και πολύ επικίνδυνο συμπέρασμα : είναι πιο ευνοϊκό για την διεθνή κοινότητα να αποκτήσουν τα δικά τους πυρηνικά όπλα, παρά να υποταχθούν στις απαιτήσεις τήρησης του καθεστώτος χωρίς πυρηνικά, ισχυρίζεται ο Ντμίτρι Αμπλάλοφ.
«Υπάρχουν πάρα πολλά εύγλωττα παραδείγματα.» Και το ηγέτης της Λιβύης, Μουαμάρ Καντάφι και του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν διαπραγματεύονταν με διεθνείς οργανισμούς, συμφωνίες και επέτρεψαν σε διεθνείς επιθεωρητές να πάνε στις χώρες τους. Το τέλος τους είναι γνωστό. Την ίδια στιγμή, ο επικεφαλής της Βόρειας Κορέας Kim Jong-eun, συνεχίζοντας την επιχείρηςη της δυναστείας του, δεν έρχεται σε καμία συμφωνία και εξακολουθεί να προκαλεί τον κόσμο με πυρηνικές και πυραυλικές δοκιμές. «Ωστόσο, περισσότερο από απειλές εναντίον του, κανένας --συμπεριλαμβανομένου του Donald Trump,-δεν έχει ακόμη αποφασίσει,», λέει ο αναλυτής.
Η έλλειψη κινήτρων, από τη μία πλευρά, να σταματήσουν την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, σχετικά με άλλα αποτελεσματικά μέτρα ικανά να σταματήσουν τους πιθανούς εισβολείς , έχει οδηγήσει στον κίνδυνο της διάδοσης της απειλής των πυρηνικών. Αυτό, με τη σειρά του, είναι τρομακτικό από το γεγονός ότι καθώς εξελίσσεται η διάδοση, της πυρηνικής τεχνολογίας, σύμφωνα με τον αμετάβλητο νόμο της αγοράς, θα γίνει πιο προσιτή και φθηνότερη.
'Για δεκαετίες στον κόσμο υπάρχουν τουλάχιστον δύο χώρες που διαθέτουν πυρηνικά όπλα που βρίσκονται σε κατάσταση μόνιμου πολέμου μεταξύ τους - την Ινδία και το Πακιστάν - στη Μέση Ανατολή μόνο μία τέτοια χώρα - το Ισραήλ, αλλά αν υπάρξει πυρηνική βόμβα στο Ιράν τότε υπάρχει μια άλλη σειρά επικινδύνων αντιπαραθέσεων
Και εάν πυρηνικά όπλα αποκτήσει , για παράδειγμα, μία από τις Αραβικές χώρες; «Τότε πολλές από τις σημερινές απειλές μπορεί να φαίνονται σαν παιδαριώδεις φάρσες,» λέει ο Ντμίτρι Abzalov
Ωστόσο, μια άλλη προοπτική είναι πολύ πιο τρομερή: αν το πυρηνικό κουμπί εμφανιστεί στα χέρια των τρομοκρατικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων των οργανώσεων στο ρόλο του Κουασιμόδου όπως π.χ. το ISIS * ή η Μουσουλμανική αδελφότητα *. Τότε οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο όσο ισχυρή και αν είναι , δεν θα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής.
 |
| © AP Photo /από την τρομοκρατική ιστοσελίδα |
Ισλαμιστές του ισλαμικού κράτους * στα βορειοανατολικά της Συρίας
Κυρώσεις – το νυστέρι του χειρουργού ή το μαχαίρι του ληστή;
Η απομάκρυνση από το Ιράν των κυρώσεων έπρεπε να χρησιμεύσει ως κίνητρο για την απόρριψη από την υλοποίηση του πυρηνικού προγράμματος. Η εισαγωγή εναντίον του νέων περιοριστικών μέτρων, στην πραγματικότητα, ισοδυναμεί με αυτό το κίνητρο, ακυρώνοντας όλες τις προηγούμενες συμφωνίες . Είναι σαφείς οι αποδείξεις ότι το ίδιο εργαλείο της διεθνούς πολιτικής μπορεί να διαδραματίσει θετικό ρόλο και μπορεί να προκαλέσει επιθετική αντίδραση.
« Οι Κυρώσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν ένα απολύτως άχρηστο εργαλείο, » είπε Fyodor Lukyanov. Το γεγονός ότι το Ιράν πήγε σε μια πυρηνική συμφωνία ήταν, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, το αποτέλεσμα των πολύ σκληρών κυρώσεων κατά της χώρας αυτής, που είχαν εφαρμοστεί σε αυτή για πολλά χρόνια. Η Ιρανική κοινωνία είναι κουρασμένη και ψάχνει για μια διέξοδο. Ωστόσο, υπάρχουν περισσότερα παραδείγματα, όπου η πολιτική των κυρώσεων οδήγησε στο αντίθετο αποτέλεσμα, όπως πόλεμο. Αυτό συνέβη στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ. «Όταν καμία πλευρά δεν πρόκειται να παραχωρήσει, στη συνέχεια, στο τέλος της ημέρας, όλο και πιο αυστηρά τελεσίγραφα τους οδηγούν στο πεδίο της μάχης.»
Οποιοδήποτε εργαλείο εξωτερικής επιρροής μπορεί να γυρίσει πίσω το όφελος ή το κακό - ανάλογα με το ποια χέρια θα εμφανιστεί, πιστεύει ο Ντμίτρι Αμπσαλόφ. Αν το νυστέρι του χειρούργου φτάσει στον ληστή, τότε από το λεπτό ιατρικό εργαλείο που σώζει τη ζωή, θα μετατραπεί σε όπλο - το κανονικό μαχαίρι, αυτό που αφαιρεί την ζωή. Αυτό, κατά την άποψή του, συμβαίνει τώρα στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
'Οι ηγέτες του Κογκρέσου που έθεσαν ως στόχο ' να πάρουν το πάνω χέρι από τον Trump και να τον αναγκάσουν να είναι πιο αποφασιστικός, τελικά θα γίνουν όμηροι της Αμερικανικής εσωτερικής πολιτικής αναμέτρησης, σε ολόκληρο τον κόσμο», δήλωσε ο αναλυτής.
* Η απαγορευμένη τρομοκρατική οργανώση στο έδαφος της Ρωσίας.
References
https://ria.ru
