Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος ΜΑ, Ph.D
Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης ιδρύθηκε το 1924 και άντεξε έως το 1933 στη Γερμανία.
Πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας ορίστηκε ο Hjalmar Schacht ο όποιος θεώρησε ότι για να σταθεί στα πόδια της η Δημοκρατία της Γερμανίας, θα έπρεπε να έχει ένα έντιμο νόμισμα’. Με τον όρο ‘έντιμο νόμισμα’ εννοούσε ότι η Γερμανία θα έπρεπε να επιστρέψει και πάλι στον κανόνα του χρυσού.
Αφού όμως δεν μπορούσε να αγοράσει αρκετό χρυσό, από τον κυκλοφορούντα χρυσό στον κόσμο, επαρκή για να διευκολύνει την κυκλοφορία του χρήματος, άρχισε να μειώνει την προσφορά χρήματος. Με άλλα λόγια, έφτιαξε στην κυριολεξία ένα ευρώ εκείνη την εποχή
Το χρήμα έγινε πιο ακριβό, οι επενδύσεις μειώθηκαν, επιχειρήσεις έκλεισαν, η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε, η ανεργία εκτοξεύτηκε στα ύψη, και η κοινωνία βρήκε ‘παρηγοριά’ στον εθνικισμό και στο Χίτλερ. Από 1,9 % που πήρε ο Χίτλερ στις εκλογές του 1924 το Μάρτιο του 1933 βρέθηκε με πανω από 40%.
Για τον ίδιο λόγο 18 Δημοκρατίες που είχαν ιδρυθεί με τα το 1918 έως το 1935 είχαν διαλυθεί και μετατραπεί σε Δικτατορίες μέσα από εμφύλιους, φτώχεια, ανεργία και πολιτική αστάθεια. Αιτία ο χρυσός.
Με άλλα λόγια η μειωμένη προσφορά χρήματος όπως έχουν δείξει οι αιώνες του χρυσού, αυτή η βάρβαρη παράδοση, μειώνει την οικονομική δραστηριότητα και αυξάνει την ανεργία, πράγμα επικίνδυνο για κάθε κοινωνία, γιατί από τέτοιες καταστάσεις προκύπτουν άσχημα αποτελέσματα, λαοί να μην καταλαβαίνουν λαούς και τα μέλη μιας κοινωνίας να μην καταλαβαίνονται μεταξύ τους.
Στην Ελλάδα είμαστε σε αυτή την κατάσταση όπως και στην Ευρώπη.
Όταν το χρήμα είναι σε περιορισμένη προσφορά τότε Τράπεζες και πλούσιοι το αποθησαυρίζουν με αποτελέσματα καταστροφικά.
Φαίνεται ότι οι Κεντρικοί Τραπεζίτες και οι Πολιτικοί τους ότι αγνοούν αυτούς τους κινδύνους.
spyridonstalias@hotmail.com
